یک کتابی بود توی کتابخونه ی پدربزرگم؛ دیوان اشعار ابوالقاسم رسا؛ معروف به ملک الشعرای آستان قدس رضوی.
شعر ادامه ی مطلب از این کتابه.
البته مولودیه هست این شعر. اما من الان یادش افتادم.
امام جماعت روستایشان است و زمین کشاورزی و باغ دارد.
آن موقع ها؛ سالی یک بار می آمد پیش پدربزرگ. گاهی کتاب هم می نوشت از سر ذوق و حتما یک نسخه اش را برای پدر بزرگ هدیه می آورد. این حکایت را من موقعی که مدرسه میرفتم در یکی از کتابهای شیخ محمد در کتابخانه ی پدربزرگم خواندم:
در احوالات بو علی سینا و شاگردش بهمنیار آمده است که شاگرد به استاد میگفت: حال که در جهان کسی هم سنگ تو پیدا نمی شود، بیا و ادعای پیغامبری کن...
تا مدت های زیادی از شاگرد اصرار بود و از استاد انکار.
تا اینکه شب بسیار سردی که بوعلی و بهمنیار در یک اتاق خوابیده بودند؛ نزدیک های صبح بوعلی به شاگردش گفت، برخیز و کوزه ی آب را بیاور تا قدری آب بنوشم.
و بهمنیار که نمی خواست از بستر گرم و نرمش برخیزد؛ شروع کرد به بهانه تراشیدن!
در همین اثنا صدای موذن به " اشهدا ان محمدا رسول الله" به گوش رسید. بوعلی به شاگردش گفت:
بهمنیار! نبوت امری است الهی و به علم و دانش بسیار نیست!
حدود 400 سال از عهد محمد بن عبدالله می گذرد، آن وقت این موذن در این هوای سرد و برف و یخ نام وی را با این عظمت می برد، و من زنده ام و تو کوزه ی آب را به دست من نمی دهی!!!
سر کلاس،استاد مطلبی در مورد فالگیری بهمون گفته بود.
گفت: بنای عالم به اینه که شما ندونید قراره چه اتفاقی بیفته؛ تصمیم بگیرید، توکل کنید و اقدام کنید.
گفتن وقتی شما آینده رو بدونید بازی
عوض می شه و.....
کوانتوم مکانیک یه اصلی داره که به طور خلاصه و ساده مفهومش اینه که اندازه گیری یک سیستم ماهیت اون رو عوض می کنه.
ما به هر شناختی که از ماهیت یک سیستم به دست بیاریم میگیم اندازه گیری. لزوما مفهوم اندازه گیری متر کردن نیست.
این موضوع مورد پذیرش هر دو تا مکتب فلسفی کوانتوم مکانیک هست،خب البته نحوه ی توجیه هر کدوم متفاوته.اما اصل قضیه یه چیزه.
اون هم این که وقتی اندازه گیری کردیم،بازی عوض میشه...
ما قراره که ندونیم؛ قراره که توکل کنیم. قراره که همه چیز رو بسپریم به خودش، خداوند حواسش به همه ی عالم و به ما هست...
