دیشب تیم ملی فوتبال آلمان با چهار گل پرتقال رو شکست داد. به این بهانه کمی در مورد آلمان و مردمش و ... حرف بزنیم. :) آلمان در پایان جنگ جهانی دوم در 1945، رسما به خاک سیاه نشست. کل ثروت و موجودیت و همه چیز مردم رسما به باد رفت. شنیدین احتمالا که میگن آلمانیها خونسردترین مردم دنیا هستن و کاری به کار کسی ندارن و سرشون توی زندگی خودشونه؟! یک شاهد عینی میگه که دقیقا برعکس چیزی هست که عامه فکر میکنن. این مردم اتفاقا خیلی دوست دارن از همه چیز زندگی شما سر در بیارن، منتها با حفظ فاصله! یعنی کاری به کار شما ندارن، اما این معنیش این نیست که ندونن شما چکار میکنید! به نظر تاثیر جنگ روی این مردم این بوده که برای حفظ امنیت و جلوگیری از پیشامدهای ناگوار حواسشون به اطرافشون هست، گرچه تلاشی هم برای نزدیک شدن به شما نمی کنن. به هر حال جنگ و ناامنی ناشی از بمباران و ... روی روان هر آدمی تاثیر میزاره. طبعا روی این مردم هم اثر خودش رو گذاشته. این بعد فرعی و شخصی زندگی مردم آلمان هست، برسیم به جامعه شون. آلمان تنها کشوری هست که پشتوانه ی پول ملی شون جواهر و الماس و .... نیست ( پشتوانه ی پول ملی ما الماس کوه (یا دریا) نور هست که تو موزه جواهرات ( اگر اشتباه نکنم) نگهداری میشه.) پشتوانه ی پول ملی آلمان نیروی کار کارگران هست، یعنی زور بازوی مردمش! به نظر توی 70 سالی هم که از جنگ گذشته موفق هم عمل کردن. بهترین اتوموبیل های دنیا ساخت آلمان هست و آمارها نشون میده که از هر 8 آلمانی حداقل یک نفر توی صنایع خودروسازی مشغول به کار هست. بقیه ی موارد هم که شما حتما بهتر از من میدونید نشون میده که این کشور پشتوانه ی پول خوبی داره. اما آلمان از اوایل این قرن با یک چالش جدی مواجه شد. رشد جمعیت این کشور منفی شد. میانگین سن مردم بالا رفت و ممکن بود کل صنعت و تمامیت کشور از دست بره. آمار ها حکایت میکنن که حدود 30 درصد زنان آلمانی تا آخر عمر مجرد میمونن و هیچوقت ازدواج نمی کنن. خب راه چاره چی بود؟! آلمان یک کار اساسی تر از تشویق مردم به فرزندآوری کرد. طرحی که سالهاست توی ترکمنستان اجرا میشه و هیچوقت اونطور که باید و شاید موفق نبوده ( دولت ترکمنستان تمام مخارج یک فرزند تازه متولد شده رو تا چند سال همراه با هدایای مادی و معنوی برای خانواده ها تامین میکنه، برای حفظ نژاد ترکمنی و ... این طرح بیشتر از 20 سال قدمت داره، اما چندان موفق نبوده تا حالا، گرچه ما هم مردم رو به همین تشویق میکنیم، البته با هدایای معنوی فقط و نه مادی!)، آلمان درهای کشورش رو به روی نیروی جوان کشورهای دیگه باز کرد. همه میدونیم که آلمانیها راسیزم ترین مردم دنیا هستن، اما خیلی جالبه که چقدر خوب با این موضوع کنار اومدن و به خاطر حفظ قدرت و تمامیت کشورشون امکانات خوبی برای کار و تحصیل در اختیار کشورهای دیگه قرار میدن و به مقصودشون هم رسیدن. تیم ملی فوتبال آلمان چند تا بازیکن سیاه پوست داره. مردم آلمان به راحتی با این موضوع کنار اومدن. کارگران ترکیه ای نیروی کار خوبی بودن که در آرزوی اروپایی شدن از کشورشون به آلمان مهاجرت کردن و الان یک کولونی بزرگ رو تشکیل میدن و مثل چینیهای ساکن آمریکا هم سنت ها و ارزشهای خودشون رو حفظ کردن و هم از مزایای اروپایی بودن راضی هستن. اگر اقدام به مهاجرت برای ادامه ی تحصیل کرده باشید، متوجه می شید که یکی از انتخابهای اصلی شما می تونه دانشگاه های کشور آلمان باشه. اگر بنیه ی علمی خوبی داشته باشید، کمتر از 15 روز میتونید ویزا بگیرید، در دوران تحصیل به شما پول خوبی پرداخت میکنن و می تونید توی یک دوره ی 3 ساله پی.اچ.دی بگیرید. اینها رو نگفتم که شما رو ترغیب به رفتن به آلمان کنم که هر کسی خوب میدونه به تنهایی زندگی کردن توی یک کشور دیگه چقدر سخت میتونه باشه. خواستم بگم که خواست جمعی یک ملت میتونه چقدر همه ی چیزهایی که ما مردمی رو به اون خصیصه ها میشناسیم تغییر بده. چقدر خوب میتونه راههای مناسبی برای حل مشکلاتی که میتونست کشوری رو به زانو در بیاره، به وجود بیاره و چه نتایج خوبی میتونه داشته باشه. چقدر خوبه که راههایی که دیگران رفتند و نتیجه نگرفتند رو ما از نو تکرار نکنیم... و حالا ما توی کشورمون یک مشکل اساسی داریم، دهه ی شصتی ها! به سختی پوشکشون کردیم و از شیر خشک کوپنی گرفتیمشون و به زور مدرسه فرستادیمشون و به سختی دانشگاه؛ و حالا نمی تونیم براشون کار و شرایط زندگی مناسب فراهم کنیم. تربیت معلم دقیقا زمان دانشگاه رفتن بچه های دهه ی شصت دانشجو نگرفته، تقریبا هیچ جایی استخدام و ... بر اساس لیاقت و تخصص و ... صورت نمیگیره. تمام اطرافیان دهه شصتی من بر اساس رابطه و فامیل بازی و ... مشغول به کار شدن. اما راه حل مشکل چیه؟ تحصیلات تکمیلی!!! بچه ها رو به ارشد و دکتری گرفتن سرگرم میکنیم، بعد هم که سنشون از 30 میگذره و خب کسی توی اون سن دیگه تقریبا راه برگشتی نداره و مجبور میشه یا بره از ایران، یا مجبوره زندگی کنه، به تدریس توی هر ده کوره ای و زندگی به هر سختی رضایت بده و ....
این است راه حل ما برای رفع مشکلاتمان...
خدا عافبت همه ی ما رو ختم به خیر کنه...
حبیـ ـب
بسیار جای تامّل داره سرنوشت کشوری مثل آلمان، که بازنده ی جنگ بود و با خاک یکسان و به این جا رسید
و ژاپن، که دو تا بمب اتمی خورد! و باز شد این
و کشوری مثل کره ی جنوبی، که اصلا عددی به حساب نمیومد، و شد این!
و ما!
که همیشه هزار و یک دلیل و توجیه پیدا می کنیم برای عقب موندن!
و فراموش می کنیم که آلمان کشوری بود ویران و شکست خورده، مقهور اراده ی برندگان جنگ
ژاپن کشوری بود فقیر، بیمار و بمب اتم خورده، که اجازه ی داشتن ارتش رو هم نداشت
کره ی جنوبی کشوری بود در حدّ کره ی شمالی ، و صنعت در حالی توش رشد کرد که از نظر امنیتی همسایه ی دیوانه ترین کشور جهان بود و هست و تونست این حجم سرمایه ی خارجی رو در کنار یکی از خطرناک ترین مرزهای جهان جذب کنه!
و چشممون رو به این حقایق می بندیم تا بهانه کنیم هزار و یک بهانه ی بی پایان رو برای این که هستیم، برای کم کاری هامون، برای ترس ها و فرارهامون، برای تنبلی هامون، برای سطحی کار کردن هامون...
و ژاپن، که دو تا بمب اتمی خورد! و باز شد این
و کشوری مثل کره ی جنوبی، که اصلا عددی به حساب نمیومد، و شد این!
و ما!
که همیشه هزار و یک دلیل و توجیه پیدا می کنیم برای عقب موندن!
و فراموش می کنیم که آلمان کشوری بود ویران و شکست خورده، مقهور اراده ی برندگان جنگ
ژاپن کشوری بود فقیر، بیمار و بمب اتم خورده، که اجازه ی داشتن ارتش رو هم نداشت
کره ی جنوبی کشوری بود در حدّ کره ی شمالی ، و صنعت در حالی توش رشد کرد که از نظر امنیتی همسایه ی دیوانه ترین کشور جهان بود و هست و تونست این حجم سرمایه ی خارجی رو در کنار یکی از خطرناک ترین مرزهای جهان جذب کنه!
و چشممون رو به این حقایق می بندیم تا بهانه کنیم هزار و یک بهانه ی بی پایان رو برای این که هستیم، برای کم کاری هامون، برای ترس ها و فرارهامون، برای تنبلی هامون، برای سطحی کار کردن هامون...
ته خطی ......
جالبه ها این خصلته خوبه اینکه سر در میارن از کار آدم ولی با فاصله از اینایی که واسه سر درآوردن از کار آدم تا کمر میرن تو حلقت که بهترن....من خوشم اومد...:D
گمشده ام
بگم پست جدید نمی زنی منو..:))
سلام ..^_^
سلام ..^_^
فیروزه ای
khodam like zadam
توکا
عاغا من رفدم آلمان خدافظ:)))
هَشت حَرفی
چه نور امیدی با خوندن پست تو دل من شروع به تشعشع کرد :))))
مخصوصن این چند خط آخر رو ! نمیدونستم که واقعن کمتر از 15 روز میشه :)
باس مخ یه نفرو بزنم با خودم ببرم که تنها نباشیم و اونجا رنج غربت نصیبمون نشه :)))
مستر نیمــا
بسیار مفید بود
ممنون بابت اطلاعات
سارا سادات
اصن تفاوت را احساس کنید!
این دوتا کامنتم کنار هم اصن یه وضی!
من کامنت این ساراساداتُ دیدم دوتا فش به نویسندش دادم اینقد دارز نوشته!
خجالت نمیکشن واقعن!؟:))
سارا سادات
آلمانیها یه ویژگیِ بارزِ دیگه که دارن خودخواهیشونِ!
اونا هرگز به دوم بودن راضی نمیشن!
اینُ بارها جاهای مختلف اثبات کردن!
اونا وقتی که ماشین میسازن ماشین رتبه یک جهان رو میسازن!
ولی چطور؟؟!
دانشمندایی دارن که هر کدوم روی قسمتای مختلف ماشین بصورت علمی و تکنیکی کار میکنن نه الکی!
و تهش میشه بنزُ bmw!
ماشینهایی که همه دوسشون دارن!
اونا میان desy رو تعلیق میکنن و برای حداقل 50 سال ازش بهره برداری میکنن و به دنیا داده میدن ولی بخاطر اینکه cern داشت کارشون رو تکرار میکرد رفتن یه سمت دیگه!
اونا علمُ تولید میکنن بعدم ازش استفاده میکنن!
اگه دانشگاهای المان تا همین اواخر مجانی بود برای این بود که داشتن نیروی متخصص پرورش میدادن که اقتصاد کشورُ بیمه کنه!
اینا اختلاف ما با اوناس!
المان جنگی بدنر از 8 ساله ما رو تجربه کرد...ولی چرا مردم تونستن امید به زندگی پیدا کنن ُ کشورشونُ از صفر بسازن ولی مردم ما که حتمن خیلی جلوتر از صفر بودیم نتونستیم!
شاید یکی از دلیلاش همونیه که تو گفتی...مردمش متحدن و بخاطر مصلحت کشورشون خیلی کارها میکنن!
توی آلمان شما نمیتونید انگلیسی بحرفین کسی محلتون نمیذاره!!
+اینا سختیای زندگیه!^_^
سارا سادات
آمین!
گمشده ام
مریمی واقعا لذت بردم از خوندنش ...خیلی عالی بود..اصلا لایک داشت...
حالا واقعا راه حل دهه شصتی ها چیه...هوم...هعییییییییی
حالا واقعا راه حل دهه شصتی ها چیه...هوم...هعییییییییی
همینطوره متاسفانه اما باز هم خوبه وضعمون از کشورهای آفریقایی بهتره :)