294، جوجه ها

تصویری که ملاحظه می فرمایید، مادر مرغه و جوجه غازهاش هستن.

چنان مادریه که کسی به جوجه ها نزدیک بشه نوکشون میزنه!!!

چند روز پیش رفته بود روی حصاری که بین محل زندگیشون و سبزی ها درست کردن،

خیلی با اقتدار اونجا ایستاده بود و پاکسازی سبزیجات داخل حصار رو

به وسیله ی جوجه های عزیزتر از جانش نظاره می کرد!!!

خواستم ازینجا خدمت این موجودات دوست داشتنی خسته نباشید عرض کنم!!! :)

293، حنظله ی غسیله الملائک

وقتی که مادرش اونو باردار بود، پدرش میخواست اسمش رو بزاره: هنزله ی غسیله الملائک.

یک سالش نشده بود که پدرش فوت کرد. توی مغزش یک ترکش بود که یک روزی حرکت کرد و ...

مادرش موند و سه تا یتیم و خانواده ای که ارث رو تقسیم کردن و یک خونه به مادر و بچه ها رسید،

و یک حقوق از اداره ی بازرگانی که پدرش کارمند اونجا بود.

پدرش تهران خونه ی یکی از اقوام رفته بود که ناگهانی فوت میکنه. اونم که بچه بود و یادش نمیومد.

بهش گفته بودن بابا رفته تهران مسافرت، برات ماشین میخره و میاد.

از بچگی خیلی مظلوم بود، خیلی... وقتی فهمید که پدرش سالهاست که رفته، گویا چیزی نگفت. فقط ساکت تر شد...

زندگی خیلی سخت میگذره اینجور موقع ها. اینکه کسی نباشه باهات بیاد استخر، ببردت مسجد و ....

کسی هم کوچکترین مسئولیت که نه، حتی همراهی هم نکنه شما رو توی اینجور جاها.

292، مسیرنوشت

دوست عزیزی که بابت تماس تلفنی دیروز ما رو شرمنده کردین،

خواستم منم کاری کرده باشم خب. :)

برای همین امروز از کل مسیری که دیروز موقع حرف زدن باهات رفته بودم عکس گرفتم. :)

291، چند تجربه، قسمت سوم

این پستی رمز دار بود که الان دیگه نیست.

ممنون از دوستی که ما رو راهنمایی کردن در این مورد.

290،ملت غریب!

غریب ملتی هستیم ما! غیرقابل پیش بینی و احساساتی و هیجان زده!

طاقت هیچ چیزی رو نداریم، همه ی تاریخمون دنبال یک قهرمان بودیم برای حل مشکلات!

بدون اینکه سهم خودمون رو ببینیم توی حل مشکل و دین خودمون رو ادا کنیم. صبر نداریم کلا!!!

همش احساساتی میشیم و این خیلی اوقات کار دستمون میده.

موقع انتخاب رشته ی دانشگاهی، موقع ازدواج، موقع کار پیدا کردن و ... تصورات رویایی داریم،

فکر میکنیم قراره مشکلات بشریت رو حل کنیم، یا کلّا دیگه تا آخر عمر خوشبخت باشیم،

 یا قراره هیچوقت بی پول نشیم یا از کارمون خسته و کسل نباشیم!

و اگر یه وقتی کمی سختی و مرارت بهمون رسید، دنیا به آخر رسیده، کاخ آرزوهامون ویران میشه!!!

این نگاه رو همه جا داریم. اصلا امکان اشتباه و خطا و ... رو در نظر نمیگیریم،

 و به بدترین شکل ممکن با خاطی، مقابله میکنیم.

+ من به آقای روحانی رای ندادم! اما از بعضی رفتارها واقعا متعجبم! ازین کم صبری،

ازین که فکر نمی کنیم که حل بعضی معضلات زمان بر هست، از اینکه تحمل نداریم...

از اینکه فکر میکینم رئیس جمهور باید منجی ما باشه و ما فقط تماشاگر...

+ این احساساتی بودنمون کار دستمون میده همیشه، هم قبل انتخابات، هم بعدش

و هم در دوره ی چهارساله ای که کسی انتخاب شده....