وقتی که مسیر زندگی هامون از هم جدا میشه،
ساده انگاریه که فکر کنیم هنوز همون آدم های قبلی هستیم...
زمان و فاصله به راحتی آدم ها رو تغییر میده،
انگاری که آدم ها توی کوچه پس کوچه های زمان و مکان گم میشن،
برای حفظشون، برای همیشه موندنشون به همزمانی و هم مکانی احتیاج داریم...
که عملا هیچوقت اتفاق نمیافته...
متاسفانه توی زندگی های معمولی نه زمان کش میاد و نه فاصله ها کوتاه میشن...
خانمی