بهمن ماه که به طور کاملا اتفاقی و در عرض یکساعت همراه چند تا خانوم راهی مشهد شدم،
یک همسفر خیلی جالب داشتیم. من خیلی ازش درس گرفتم. بزارین داستانشو بگم براتون.
این خانم 30 سال پیش دو تا پسر داشت و بچه ی سومش رو باردار بود که همسرش طلاقش داد،
و رفت و با یک خانوم دیگه ازدواج کرد. پسراشو ازش گرفت و این خانوم موند و دخترش.
همسرش سابقش ازون خانوم 5 تا بچه داره و داره زندگیشو میکنه، هیچوقت هم رجوع نکرد.
این خانوم بسیار زیباست، حتی با این سن و سال. خیلی مهربونه، ولخرج نبود،
و صادقانه بگم کسانی که از اول هم میشناختنش همه در تعجبن که چرا همسرش طلاقش داده،
اینو گفتم که سینمایی به موضوع نگاه نکنید که حتما زشت و بد خلق و پیر و ... بوده که متارکه کرده.
اما چی برای من خیلی جالب بود؟
توی نگاه این زن، توی حرف زدنش از پدر حمید! ( حمید اسم پسرش بود)، توی تعریف کردن از بچه هاش و ....
حتی ذره ای خشم و نفرت و حسرت و حتی ژست قربانی گرفتن نسبت به همسرش نبود، باور کنید هیچی نبود.
پسراش بعد اینکه بزرگ شدن، اومدن با مادرشون زندگی کردن، بعدشم ازدواج کردن و رفتن سر خونه زندگیشون.
همه ی فامیل همسر سابقش بینهایت براش احترام قائل هستن و همه ی مراسم ها دعوتش می کننن.
همسفر بودن با این زن خیلی معمولی و دانشگاه نرفته و درس نخونده، یک درس خیلی بزرگ برای من داشت،
و اونهم این که وقتی بار درد و رنجمون رو کنار میزاریم چقدر راحت زندگی می کنیم.
صبر و تحمل و قدرت تطبیق بی نظیری داشت، به هیچی اعتراض یا شکایت نمی کرد و این یعنی یک همسفر عالی.
امیدوارم که همه ی ما یک روزی بتونیم از درد و رنج هامون به این زیبایی عبور کنیم و ثمره ی این عبور رو ببینیم...
فیروزه ای
خواهش میکنم.
مثلا نمیخواستم نظربدما
ببین چقدر نوشتم :))
فیروزه ای
تمام حرفم اینه. البته به نظر من
اون زن یادش نرفته چه رفتاری باش داشته و به نظرم رفتار زشت اون آقا فراموش نمیشه، اما روحش بزرگ شده، چیزای دیگه براش مهم هستن. بخاطر همین اون غم توش حل شده.
میدونی یه چیزی تو مایه های آب و نمک. وقتی حل میشن، دیگه نمکِ دیده نمیشه. هر چی این آب بیشتر باشه، شوریش کمتر میشه اما بازم اون نمکِ داخل آب هست. حتی اگر دریا باشی و یه قاشق نمک ریخته باشن داخلت. البته اون موقع دیگه اصلا به اون نمکِ توجه نمیکنی. وواست مهم نیست. خیلی چیزای مهم دیگه هست که با اونا سرگرمی.
اما اگر آدم، روحشو بزرگ نکنه دایم به همون یه ذره نمک فکر میکنه.
فیروزه ای
حرف حضرت علی ع هست وقتی 30 سال صبر کردند در حالی که خار در چشم و تیغ در گلو ... .این هم در ارتباط با یه سری منافق و حتی مسلمون بوده. حالا درسته ما مثل حضرت علی نیستیم اما فکر میکنم وقتی آدم برگی مثل ایشون یه سری غم ها رو نمیتونن فرامش کنن، ما هم همینطوریم.
به نظرم رابطه ها رو باید تقسیم بندی کرد.
خودمون و ارزش هامونم باید بشناسیم.
بعد بر اساس ارزش ها و چیزایی که بش اعتقاد داریم رابطه ها رو بسنجیم. مثلا درسته توی یه برهه از زمان کسی دلمون رو شکونده اما من انقدر مغرورم که میتونم فراموشش کنم. یا اینکه شخصیت وابسته ای دارم و باید دنبال راه حلی باشم که کمتر ضربه بخورم و در طول زمان این شکست برام کم رنگ بشه.
یه جمله قشنگی از بزرگی شنیدم. اینکه میگن خاک سرده، این به معنی اینه که آدم با دیدن یه غم، روحش بزرگ میشه. گنجایش پیدا میکنه و تعالی روحی پیدا میکنه.
ما هم همینطوریم. وقتی روحمون بزرگ شد، میتونیم این غم ها رو هم توش جا بدیم. میشه اونا باشن توی دلمون اما زندگی شادی داشته باشیم.
تمام اینها به شخصیت طرف بستگی داره.
مثلا برای من پیش اومد که دوستی داشتم که باش خیلی خوب بودم. اما بعد از اینکه ازدواج کرد، رابطمون کم و کمتر شد و من خیلی ناراحت بودم. اما دیدم اینطوری نمیشه. فراموشش نکردم. باش کنار اومدم و الان دیگه برام مهم نیست. خوشبختیش مهمه. بعد توی 3 سالی که تهران بودم، با هم خونه ایم خیلی جور بوم. اما وقتی ازش جدا شدم دیگه اون احساس شکست رو نمیکردم.
خیلی حرفام پراکنده شد و شاید لب مطلبو نرسوندم.
تمام اون چیزایی که توی 2 تا مطلبت گفتی به نظرم درسته اما آدم هم باد خودشو بشناسه، هم بدونه از زندگی چی می خواد و هم دنبال رسیدن به هدفش باشه. برای رسیدن به هدفش میتونه یه سری راه هارو انتخاب بکنه و توصیه های مریم گلی هم خوبه
این متن خامِ و هیچ فکری روی اون نشده. حتی حال ندارم یه بار دیگه از اولش بخونم.خخخخخخخخ
فقط یه سری از باورهامو گفتم :))
به نظرم رابطه ها رو باید تقسیم بندی کرد.
خودمون و ارزش هامونم باید بشناسیم.
بعد بر اساس ارزش ها و چیزایی که بش اعتقاد داریم رابطه ها رو بسنجیم. مثلا درسته توی یه برهه از زمان کسی دلمون رو شکونده اما من انقدر مغرورم که میتونم فراموشش کنم. یا اینکه شخصیت وابسته ای دارم و باید دنبال راه حلی باشم که کمتر ضربه بخورم و در طول زمان این شکست برام کم رنگ بشه.
یه جمله قشنگی از بزرگی شنیدم. اینکه میگن خاک سرده، این به معنی اینه که آدم با دیدن یه غم، روحش بزرگ میشه. گنجایش پیدا میکنه و تعالی روحی پیدا میکنه.
ما هم همینطوریم. وقتی روحمون بزرگ شد، میتونیم این غم ها رو هم توش جا بدیم. میشه اونا باشن توی دلمون اما زندگی شادی داشته باشیم.
تمام اینها به شخصیت طرف بستگی داره.
مثلا برای من پیش اومد که دوستی داشتم که باش خیلی خوب بودم. اما بعد از اینکه ازدواج کرد، رابطمون کم و کمتر شد و من خیلی ناراحت بودم. اما دیدم اینطوری نمیشه. فراموشش نکردم. باش کنار اومدم و الان دیگه برام مهم نیست. خوشبختیش مهمه. بعد توی 3 سالی که تهران بودم، با هم خونه ایم خیلی جور بوم. اما وقتی ازش جدا شدم دیگه اون احساس شکست رو نمیکردم.
خیلی حرفام پراکنده شد و شاید لب مطلبو نرسوندم.
تمام اون چیزایی که توی 2 تا مطلبت گفتی به نظرم درسته اما آدم هم باد خودشو بشناسه، هم بدونه از زندگی چی می خواد و هم دنبال رسیدن به هدفش باشه. برای رسیدن به هدفش میتونه یه سری راه هارو انتخاب بکنه و توصیه های مریم گلی هم خوبه
این متن خامِ و هیچ فکری روی اون نشده. حتی حال ندارم یه بار دیگه از اولش بخونم.خخخخخخخخ
فقط یه سری از باورهامو گفتم :))
فیروزه ای
میدونی بیشتر، من این جمله میاد به چشمم
"فی العین قذی و فی الحلق شجی"
شاهد اون کامنت قبلیم این بود
"فی العین قذی و فی الحلق شجی"
شاهد اون کامنت قبلیم این بود
فیروزه ای
بار رنج و درد رو پایین بذاریم.
حرفش آسونه. عملش فوق العاده مشکل...
این بار همشه با آدم هست. اما به نظرم باید صبر کرد. باید قربانیش کرد. اما هیچوقت از بین نمیره. هیچوقت زمین گذاشته نمیشه.
البته این نظر منه
حرفش آسونه. عملش فوق العاده مشکل...
این بار همشه با آدم هست. اما به نظرم باید صبر کرد. باید قربانیش کرد. اما هیچوقت از بین نمیره. هیچوقت زمین گذاشته نمیشه.
البته این نظر منه
سارا سادات
چمطوری مریمی؟!
خوبی؟!
دلم برات تنگ شده!:*
๑فاطمـ ـه๑
یه جور خاصی آرامش بخش بوده ... حتی من که فقط ازش خوندم اونم نه با واسطه فقط حس کردم چقدر آرامش ...
آقای روان پریش
بازم چن تا پست
بگذریم
ببینید با این حرف زیاد موافق نیستم.بذار این طور برات توصیف کنیم صبر ادم رو یه ظرف در نظر بگیر و اتفاقات رو قطرات اب رو اتفاقات
ما تا یه حدی میتونیم نسبت به مسائل اطرافمون بی تفاوت باشیم و راحت از کنارشون بگذریم اما بعد یه مدت نمیشه چون ادما ، اتفاقات و خیلی چیزای دیگه ادم رو به این نتیجه میرسونن که سکوت ، فکر نکردن به اتفاقات ، خشم و نفرت یا حتی تلافی نکردن زیادم خوب نیست
گمشده ام
چه آدم جالبی...
خب بخاطر همین میترسیدم که بخوره! o_O