سوال آخر پست دیشب خاطرتون هست؟!
این که ما زن ها و مردهای امروزی چقدر به اون آدم های قصه های شاه و پریان انطباق داریم؟!
این خیلی خوبه مردی که همیشه به ما توجه کنه، هوامونو داشته باشه،
با حضورش دیگه لازم نباشه به خیلی از مسائل فکر کنیم و تصمیم بگیریم. نه!؟
سوال اینه که چقدر
ممکنه در عمل این اتفاق بیفته؟ مردی که دربست عاشق و واله ی ما باشه،
از
صبح تا شب قربون صدقمون بره. بهمون بگه که زیبا و خواستنی هستیم. همیشه با
یک شاخه گل بیاد خونه.
و سوال مهم تر فکر می کنید نقش ما زن ها برای ساختن این تصویر رویایی چیه؟
درسته که اغلب پیشرفت های علوم و فنون بشری و ... در دنیای مردانه اتفاق افتاده؛
اما این زن ها هستند که دنیا رو جای بهتری برای زندگی می کنن. با همون نگاه ریزبین و لطیف خودشون.
اگر ما زن نباشیم، چطوری ممکنه کسی برامون بتونه مردانگی کنه؟
فکر میکنید نقش ما برای اینکه مردی بتونه وجود مردانش رو به اثبات برسونه، چیه؟ و چقدر موثره؟!
مردهای امروزی چقدر به این تصویر افسانه ای شباهت دارن؟! اگر نداشته باشن چطور میشه؟!
در عالم واقعیت این توجه و علاقه و .... از طرف مرد چطور میسر میشه؟ باید همیشگی باشه؟ از صبح تا شب؟!
