1- عموم آدم ها قدردانی کردن رو بلد نیستن، نمی تونن شما رو به عنوان یک "انسان" با همه صفات انسانی ببینن، با خشم و ضعف و حساسیت هاتون. آدم ها تا وقتی خوب هستن که شما خوب باشید، مهربون باشید، درکشون کنید، براشون وقت بزارین و ... اما خودشون فرصت ندارن که حتی به شما به عنوان یک انسان نگاه کنن و سعی کنن حال ناخوب شما رو درک کنن.
2- اکثر ما یک کاریکاتور از دوستانمون تو ذهنمونه، با اغراق در یکی از صفات و ویژگی هاشون، یک آدمی که همیشه حالش خوبه و سرحاله، و خب اگر مشکلی داشت میره خودش یه کاریش میکنه دیگه. یا همیشه غصه دار و نالانه و باید مراعاتش رو کرد، حرفی نزد که دلش بگیره و ... اما این که آدم ها رو در یک pack کامل به عنوان یک آدم با همه خوبی ها و بدی ها ببینیم، کاری هست که از ما برنمیاد، وقتش رو نداریم، فرصتش رو نداریم و بقیه متوقع هستن، که انتظار دارن ما درکشون کنیم، یا اقلا باعث ناراحتی شون نشیم. چون ما کارهای مهمتری داریم و نادیده گرفتن آدم ها و شکوندن دلشون چیز مهمی نیست که به خاطرش خودمون رو به زحمت بندازیم.
3- اگر کسی رو یافتین که شما رو به عنوان یک "انسان" و نه یک کاریکاتور پذیرفت، توصیه میکنم به هیچ عنوان از دستش ندین. وجود چنین کسی در زندگی هرکسی نعمت هست.
سلام مریم گلی جون
خوبی؟
من 99 درصد میخونم پست های شما رو ها ولی فقط نظری نمی نویسم..
من دبیرستانی که بودم تصور دوستام نسبت به من یه آدم درس خون صرف بود که کاری جز درس خوندن نمیکنه و فقط به درس اهمیت میده.. این منو خیلی ناراحت میکرد اونا فکر میکردن من تفریح دوست ندارم مثلا اهل رفتن بیرون با دوستان و کافی شاپو از این جور تفریحات سالم نیستم.
حتی کارشناسی هم که بودم جز هم اتاقیام و همکلاسیهای خوابگاهیم که با هم میرفتیم بیرون بقیه همکلاسیهامم همین طور فکر میکردن و براشون عجیب و جالب بود که با بچه ها میرم پارک،سینماو...
ازین بالاتر حتی فامیلامم همین فکرو میکردن و وقتی تعریف میکردم تو تهران با دوستام میرم پارک و سینما و مکان های تاریخی و... با تعجب میگفتن عه تو هم میری فلان جاها اصلا ازت بعید بود..
به قول ساره جان یقینا خودمم تو شکل گیری همچین تصوری نقش داشتم. ببین چی کار کردم که یه ملتو سالها سر کار گذاشتم.
خودم آن روی سکه مو نشون ندادم و یا هیجاناتم رو براشون تعریف نکردم که باعث شد ازم تو ذهنشون یه آدم آهنی آروم بسازن که هیچ هیجان و شادی اینطوری نداره.. ولی خداروشکر الآن دیگه درست شد و همه فهمیدن من لااقل آدم آهنی نیستم.