برای زندگی

همیشه مهربان باشه؛ همه ی وقت و فکر و ذکرش خانومش باشه.

درسته که تا یه حدی باید اینجوری باشه؛ اما این سطح از صمیمیت و همدلی وعلاقه احتیاج به زمان؛

تلاش و گذشت دو نفره داره.

(البته همش هم درست نیستا! چون مردی که شوهر ما میشه؛ پسر یک خانوم دیگه هست؛

برادر خواهرشه؛ مسولیت های شغلی داره و.... انتظارات فضایی از یک موجود معمولی نباید داشت که!).

پس خانوم ناامید میشه از این تصورات رویایی و خب دوای درد خانوم ها هم خرید کردنه

و همسر رو عابربانک همیشه فعال فرض کردن...

چون اینجوری به خوبی ذهنشون از مسائل ناخوشایند به سمت لباس و کفش و .... که دوست دارن منحرف میشه.

حالا برسیم به آقایون.

به هر دلیلی مردها گاهی پنهانکاریهای عجیب و غریب دارن؛

گاهی اونطور که باید به همسرشون از لحاظ عاطفی توجه نمی کنند.

گاهی دروغ میگن به این بهانه که لازم نیست همسرم بدونه.

خانوم ها متاسفانه یا خوشبختانه چون نگاه جزئی نگری دارن؛ متوجه این مسائل میشن.

(مثلا هر مردی دوست داره بخشی از درآمد و وقتش رو صرف خانواده ی خودش؛ مادرش، خواهرش و...بکنه.

همه ی ما خانوم ها هم می دونیم این موضوع رو. اما جالبه که مردها گاهی پنهان کاری میکنن!)؛

خانوم ها برای رفع این پنهان کاری؛ گاهی از اول به روی همسر میارن و اون حاشا میکنه.

پس بیخیال میشن و میرن سراغ خرید، گاهی هم اصلا حرفی نمیزنن و یه راست پول شوهرو میگیرن و میرن خرید! 

به این دلخوشی که شاید اقلا اینجوری پولش تمام بشه، دیگه نبره پولشو بده به مامانش مثلا!!!

+ مهم اینه که اولا فکر نکنیم که ازدواج اتفاق رویایی و خاصیه.

توی مسیر رشد مهم هست؛ اما نه اونقدری که خیلیا فکر میکنن.

++ دوم این که فکر نکنیم که کسی رو میبینیم که یهو چشامون برق بزنه و بگیم: واوووو؛

این نیمه ی گمشده ی ماست!!!

هر رابطه ای احتیاج به تلاش داره تا محکم بشه؛ گاهی قهر و دعوا و آشتی داره؛ گاهی هم روزهای خوب و خیلی خوب.

همش باهمه. رویایی فکر کردن فرصت زندگی واقعی و تلاش برای ساختن اون رو از ما میگیره.
:)