هیچوقت به خاطر ندارم که توی زندگیم آدم مال پرستی بوده باشم،
منتها یک ساعت مچی داشتم که خیلی زیبا و قیمتی بود و خیلی هم دوستش داشتم!
واقعا دوستش داشتم و بهش دلبستگی داشتم.
و خب یک روزی هممون به تجربه میفهمیم که چیزی جز خدا پایدار و همیشگی نیست،
و نباید به چیزی یا کسی دلبسته باشیم.
ساعت من توی زیارت دوره تو کربلا، مقام صاحب الزمان کنار نهر فرات از دستم افتاد.
یک مسیر یک طرفه بود که اجازه ی برگشت نمیدادن، البته قصد هم نداشتم که برگردم.
بعد اون دیگه به چیزی دلبستگی پیدا نکردم و الان راحت تر زندگی میکنم.
+ یک روزی هم یاد میگیرم که به آدم ها دلبستگی پیدا نکنم و از اینی که هست هم سبک تر خواهم شد....
++ من خوبم دوستان، شکست عشقی هم نخوردم! :)
