انتظار ندارین که روز پدر باشه و من از پدربزرگم چیزی ننویسم؟!
اولین تولد زندگی پدربزرگ رو وقتی 85 سالش بود براش گرفتیم.
قرار بود سورپریزش کنیم. کلی گشتیم ویه شعری پیدا کردیم
که روی کیک تولدش که قرار بود به شکل یک کتاب باز باشه بنویسیم.
دایی شیرینی دوست من رفت کیک سفارش داد، 10 کیلویی!!!
داییم بهش گفت ما شب میایم خونتون، گفت من که میدونم برای چی میاید!
بنده ی خدا بلد نبود کیک ببره حتی... خیلی شب خوبی بود. خیلی...
+ این هم کتابی که پدربزرگ سال آخر عمرشون به من هدیه کردن.
همیشه به خاطر داشتن چنین پدر نازنین و زحمت کشی خدا رو شکر میکنم.
همیشه به خاطر بودنش، به خاطر اطمینانش، به خاطر آزادی که در اختیارمون گذاشت
و به خاطر همه ی خوبیها و محبت هاش خدا رو شکر میکنم.
+ امشب هم با چند تا کادوی کوچیک حسابی سورپریز شد. خدا حفظش کنه برامون... :)
++ کاکتوس های خونه هم گل دادن.
من اگر دختر داشته باشم، نمیزارمش مهد کودک و براش پرستار هم نمیگیرم.
من خودم میمونم خونه با بچم خاله جون بازی میکنم.
چون که یک بخش خیلی دوست داشتنی از خاطرات بچگیم
مربوط به زمانیه که کسی جز من و مامان خونه نبود و ما باهم خاله جون بازی میکردیم.
مامان میشد دختر خونه، توی خونه می نشست و خیاطی و آشپزی میکرد،
منم مامان بودم و چادر گلی مو سر میکردم میرفتم بیرون(توی حیاط) که برای دخترم خوراکی بخرم.
خوب حیفم میاد دخترم ازین خاطره های دوست داشتنی نداشته باشه...
+ با الهام ازین پست فرشته جون
