حتما شما هم در سالهای اخیر افراد زیادی رو دیدین که با یک جراحی ساده عینکشون رو گذاشتن کنار.
خیلی وسوسه انگیزه، نه؟! فکر کن برای همیشه از تحمل سنگینی یک جسم روی بینی و چشمتون خلاص میشین!
پارسال جمعی از دوستان توی یک رستوران نشسته بودیم و مشغول صرف غذا بودیم.
یکی از دوستانم که مادرشون چشم پزشک بسیار معروف و ماهری هستن، به تازگی همراه خواهرش از آمریکا اومده بود. خواهر دوستم از زمان کودکی عینک میزاشت و آخرین نمره ی چشمش 3.75 بود. پارسال که اومده بود؛
به مادرش گفت که چشماش رو جراحی لیزیک کنه.
 (گویا جراحی هست که در اون عیوب عدسی چشم رو با تراشیدن یک لایه ی چشم با لیزر، برطرف می کنن.)
مادرش هم گفت نه! و هر چه اون اصرار کرد، مادرش راضی نشد.
می گفت کسی با نمره ی چشم زیر 5.5 نباید این جراحی رو انجام بده!
وقتی دوستم تعریف می کرد، من و جمعی دیگر از دوستان که همه مهندس بودند، یک صدا پرسیدیم: چرا؟؟؟
دوست دیگه ای که پزشک بودن، علتش رو برامون توضیح دادن. (ایشون شاگرد اون خانوم چشم پزشک بودن.)
گفت که وقتی این جراحی انجام میشه، قرنیه (؟!) چشم نازک میشه. وقتی فرد به آب مروارید دچار بشه،
بخاطر این نازک بودن؛ امکان جراحی براش نیست و نمیشه بیماریش رو درمان کرد.
و اینکه مراقبت های بعد عمل، مثل اینکه تا مدتی نباید بارسنگین بلند کرد و به صفحه ی مانیتور نگاه نکرد و ....
معمولا رعایت نمیشه، گرچه که خودش رو در ابتدا نشون نمیده، اما آسیب های جدی به بافت چشم میزنه!

+ شنیدین معیار بعضی ها برای انتخاب همسر اینه که دختر خانوم عینکی نباشه!؟
 اونوقت حق نمیدین که طرف با نمره ی زیر 2 بره چشمش رو جراحی کنه؟!