زیباترین
آدم‌هایی که می‌شناسیم کسانی هستند که
شکست، رنج، مبارزه، و خسران را شناخته و راه خود را از اعماق یافته‌اند.
این افراد قدردان زندگی‌اند و نسبت به آن
حساسیت و درکی دارند که آنها را
از همدردی، مهربانی، وعشقی عمیق سرشار می‌کند.
آدم های زیبا اتفاقی به وجود نمی‌آیند.
" الیزابت کوبلر راس / ترجمه: عباس مخبر"
یکی از جالبترین شخیصت های تاریخی برای من "ماگدا گوبلز" همسر جوزف گوبلز هست. اسمش رو توی گوگل سرچ کنید و هرچیزی لازمه در موردش بخونید. من ازش دو تا عکس میزارم براتون. عکس اول عکس خانواده گوبلز و عکس دوم عکس دختران ماگدا هست، وقتی که در مقر پیشوای نازیها، هیتلر، وقتی که متفقین به دروازه های برلین رسیده بودن، اول بچه ها و بعد خودش رو با آمپول کشت.
+ من بیشتر ازینکه در مورد دو جنگ جهانی فیلم ببینم، کتاب خوندم، اونهم وقتی 12 تا 15 سالم بود. با ولع تمام نشدنی کتابهایی مثل "نبرد من" رو میخوندم. کار جالبی بود.
دوستی دارم که بیشتر از 8 ساله که باهاش ارتباط دارم.
دوست من به شدت خودخواهه و به خودش فکر میکنه!
بزارید مثال بزنم تا درک کنید که اخلاقش چطوریه.
دوست من طلبه هست، هم رشته من بوده و ارشد داره،
آدمها براش اهمیت ندارن، کلا به آدمها فکر نمی کنه،
هر کاری که برای کسی می کنه، برای خاطر خودشه،
و یا بزارین بهتر بگم،
برای خاطر خداست.
به خاطر خدا با دوستانش خیلی مهربونه،
با همسرش خیلی خوب و مهربونه،
با خانواده همسرش و خانواده خودش و ...
کلا سیستم تنظیم رابطه ش رو آدمها نیست،
بنابراین نه از کسی انتظار داره و نه دلگیر میشه از چیزی،
همیشه بابت داشتن چنین دوستی خدا رو شکر میکنم.
متن ادامه مطلب از همون عزیز از دست رفته ماست
که در پست 568 هم مطلبی ازشون نقل کردم.
دست نوشته های کم نظیری دارن.
بعضی مطالب رو دوست دارم اینجا بنویسم
که هم جلوی چشم خودم باشه و هم شما دوستان نازنین بخونید.
این متن در مورد گریستن و چرایی و چگونگیش هست.
جالبه، اگر حوصله دارید تا آخر بخونیدش.
