عاشق کسی شدیم و طرف به راحتی ما رو نادیده میگیره و میره ازدواج میکنه.
ازدواج کردیم و یک روز متوجه میشیم همسرمون داره بهمون خیانت میکنه.
یک روز باخبر میشیم که دوست صمیمی ما زیرآبمون رو جلوی رئیس،
استاد یا دوست دیگه ای زده که باعث ناراحتی ما میشه.
متوجه میشیم عزیزترین هامون ما رو دور زدن توی زندگی.
و...
خیلی موارد دیگه هم میشه به این لیست اضافه کرد.
اما به هر حال موضوع یکی هست، ما دچار آسیب عاطفی شدیم.
بعدش چه اتفاقی برامون میفته؟
احساس بی کسی میکنیم، درمانده میشیم، بدبین میشیم...
مواجهه با فقدان های زندگی سخته، مخصوصا فقدان های عاطفی.
وقتی چنین آسیب هایی برامون رخ میده، اول خودمون و بعد بقیه رو مقصر میبینیم.
دچار خشم میشیم، نفرت و سرگردانی و تنهایی رو تجربه میکنیم.
واقعیت اینه که رنج توی زندگی اجتناب ناپذیر هست.
حتی میگن که رنج میتونه هدیه باشه،
چون به ما کمک میکنه که رشد کنیم.
برای رشد باید چکار کنیم؟
اول به خودمون مثل هر آدم دیگه ای اجازه ی سوگواری بدیم.
گریه کنیم. بدخلقی کنیم و جلوی این احساسات بد رو نگیریم.
این احساسات بعد مدتی می گذرن و کمرنگ تر میشن.
اصطلاحا میگن که با رنج و درد یکی بشیم.
بعد کم کم با رنج میتونیم خداحافظی کنیم و ازش عبور کنیم.
+ بدترین کار توی این دوران اینکه که دنبال جانشین باشیم.
وقتی شکست عشقی خوردیم، سریع بریم با کسی دیگه ازدواج کنیم.
وقتی خیانت دیدیم، ما هم خیانت کنیم و ....
یک مطلب مهم!
گاهی ما هیچ تلاشی برای برون رفت ازین حالت درد و رنج نمیکنیم.
گاهی دوست داریم همینجوری بمونیم و به زمین و زمان بدبین باشیم
و فحش بدیم و از همه طلبکار باشیم و ... یعنی عبور نمیکنیم! چرا؟
چون ما داریم ازین رنج توجه میگیریم. به رنجمون داریم افتخار میکنیم.
زخمهامون رو به بقیه نشون میدیم و اونها خیلی مراعات ما رو میکنن!
خیلی هوامونو دارن. جلومون هر حرفی رو نمیزنن، هر کاری نمیکنن!
ما داریم از حمل کردن رنج هامون لذت میبریم. چرا باید حلش کنیم؟!
اینکه بقیه حواسشون به ما هست خیلی خوبه خب! نه؟!
اما چند سال دیگه هم که به خودمون نگاه میکنیم،
میبینیم اقلا توی اون زمینه ما هنوز همون جای قبلی هستیم.
این رنج و درد برای ما نتیجه ای نداشته.
ما میتونستیم رنجمون رو جراحی کنیم و بزاریم کنار،
منتها ترجیح دادیم به جای حل مشکل که درد و خونریزی و ... داره،
با مسکن خودمون رو آروم کنیم...
چکار به کفش مخاطبات داری پاتو میکنی توش؟
شوخو مریما. شوخو