من همیشه یک خط تلفن داشتم،
یک شماره غیر رند که به عقل جن هم نمیرسه که همچین خط موبایلی وجود داشته باشه!
خب البته به برکت وجود هم استانیهای عزیز ما، بابلیها!!!،
شماره های ما با 911 شروع میشه، اما بقیش خدایی عجیبه! بگذریم.
همه ی ایمیل هام به اسم و فامیل خودمه.
کلا از هویت مجازی و موهومی و ... خوشم نمیومده تا حالا.
 اما الان چالش من چیه؟!
اینه که نمیتونم به کسی از نزدیکانم بگم من وبلاگ دارم.
 یعنی میدوننا! آدرسش رو ندارن!!! چیز خاصی که نمی نویسم! خبری هم که نیست!
سر و سرّی هم که ندارم با کسی. یکی میشه بگه من دقیقا چه مرگمه پس؟!

+ دوستی دارم در عالم واقعیت! چند سال پیش یک روز پیام داد
 و آدرس وبلاگش رو برام گذاشت. 3 تا وبلاگ کاملا حرفه ای داره.
وبلاگ برگزیده شده، کربلا رفته به خاطر وبلاگش و ...
با اسم و مشخصات کامل مینویسه. لینک زن باهاش مصاحبه کرده و ...
امروز یاد دوستم افتادم و به این فکر کردم
منم یک روزی آدرس وبلاگم رو به آشناهای واقعیم خبر میدم یعنی؟!...