هر موقع زیارت جامعه میخونم، یاد اون جمله ای میفتم که حاج آقا تو کربلا از قول شیخ صدوق گفته بود،
 به این مضمون که جامعه مرامنامه ی شیعه ی غالیه هست!
اصلا هم غلو نیست. خیلی هم خوبه تازه! من با تک تک جملاتش غرق لذت میشم.
+ حاج آقای دیگری سر کلاسی به ما میگفت مداومت کنید به خوندن زیارت جامعه
 تا وقتی مشرف شدین مدینه از حفظ باشید و نیازی به مفاتیح و... نداشته باشید.
من یه چندباری خوندم اما دیگه نشد ادامه بدم.
خدایی اون حسی که توی حرم ائمه هست، توی هیچ خونه ای نیست. :|
+ آدم وقتی توی حرم امام رضا راه میره یک حس سبکی و سرخوشی داره.
 من که همیشه یاد این روایت میفتم که "به راستی که در میان دو کوه شهر توس، قطعه ای از خاک بهشت است".