برای زندگی

ممنون از توصیہ بہ جات ... 

گاھی واقعا قاطی میکنم اینجوری میشم ... 

اون پستم طولانیہ و میدونم سرت شلوغہ ... بی خیالش ... 

ھمین یہ کلمہ ات برام کافیہ ... .من کلا دختر باھوشیم .... بگی ف میرم فرحزاد و برمیگردم ... :)

ممنون مریم جان :)

راه سختی در پیش دارم ... 

تصمیمای زیادی باید بگیرم ... 

که چند سال دیگه حداقلنش نزنم تو سرم و برگردم ... 

معلم ریاضی پارسالمون میگفت یکی از آشناهاش که ۲۸ سالش بود میخواس دوباره کنکور بده ... ینی رشته خودشو پاس پاس کرده و تموم بعد به این نتیجه رسیده که یه چیز بهتر میخواد ... 

....

عزاداری هات قبول مریمی ... 

در کل مهارت رو باید خودت برى دنبالش و صاف شى تو این راه و دانشتم از دانشگاه بگیرى که لنگ نمونى و بدونى باید برى سراغ چه کارى و چه مهارتى و چه کتاباى کاربردى دیگه اى.

خوانندگان محترمِ عزیزِ جان لطف کنید فقط دو خط آخر کامنت این حقیر رو مطالعه نمایید :) بقیه ش رو بیخیال ، دو خط آخر مهمن فقط!

فقط بگم من پارسال تو دانشگاه سطح اول این کشور تو رشته ى نرم افزارتحصیل کردم. یعنى بزرگترین و بهترین دانشگاه کشور از نظر سطح علمى، امسالم یه سرى مشکلات بود که مهمانى گرفتم واسه یه جا دیگه که اونم چهارم یا پنجمه تو سطح کشور و قرار شد سال ٩٤ دوباره برگردم دانشگاه مبدا خودم. اما الان همه چیز عوض شده و تصمیمم کلن یه چیز دیگه شده. این یعنى دانشگاه بزرگ که توش دست آدم بازه و خیلى موقعیت هاى ناب میشه پیدا کرد باعث شد که من متوجه علاقه ى اصلیم بشم و بخوام کاراى عجیب مخفیانه از همه بکنم :/ 

نه.جدی!!دانشگاه خیلی دید,من رو عوض کرد,خیلی خیلی...

بخصوص تو مسایل مذهبی وکار واجتماعی ترشدن و....

کلن ,خیلی از دوره دبیرستان تغییرکردم,تغییرهایی رو به پیشرفت.

 از دانشگاهی که هستم راضی ام،باصنعتی شریف هم عوضش نمیکنم حتی：))

جدی!

سال دیگه واستا بهت میگم:دی

ولی با نظر پاک باخته موافقم

من کارشناسیم رو یه دانشگاه معمولی بودم با استادهای معمولی تر و محیطی نچسب برام هیچ فرقی نداشت نسبت به مدرسه دبیرستانم خیلی با کلاستر و با کیفیت تر از دانشگاه بود حتا
اما ارشدم دانشگاهی بودم با دانشجوهایی که همه نخبه بودن و رتبه ها یک و دو رقمی با اساتیدی فوق العاده و پروازی نمی گم شبیه هاروارد ولی در مقایسه با کارشناسیم مث هاروارد بود اینکه استادایی داشتیم که مدام ذهنمونو به چالش می کشیدنُ و باعث می شدن تشنه علم باشم دوس می داشتم
نه من خیلی از بچه ها، بیشتر بچه های ترم بالاییمون رفتن به دانشگاه های معتبر ایران خیلی ها هم خارج و برای خودشون کسی هستن بقیه هم هر کدوم حداقل از یکی دو تا دانشگاه اکسپت گرفتن
به نظرم این محیط دانشگاه و بار علمی و رتبه علمی استاد هست که دانشجو رو دانشجو می کنه وگرنه من همون عادم دوره کارشناسیم بودم اونقدر بی سواد بار اومده بودم که حل یه انتگرال دوگانه ساده برام غیر ممکن بود :|
در کل بنظرم اگه عادم تو یه دانشگاه با کیفیت با استادهای با سواد درس بخونه صد در صد این جمله درستِ اما با دانشگاه ها و استادهای بی کیفیت ما، با فله ای دانشجو گرفتن و بی حساب و کتاب کلاس تشکیل دادن این توصیف یه فانتزی و شعار رویایی بیش نیست

++ من این ترم با دانشجوهای مهندسی پزشکی زبان سی دارم، مریمی نمی دونم رو چه حسابی راشون دادن همچین رشته تاپی وارد بشن، مساحت ذوزنقه رو بلت نیستن :( اینا براشون چه فرقی داره مدرسه باشن مهندس باشن یا بی سواد :|
بهشون میگم برنامه ای بنویسید مساحت دایره رو حساب کنه می گن چیزایی بگو که تو امتحان میدی:| من با چه رغبتی برم تو این کلاس؟
اگه اینا اکتیو باشن منم وادار می کنن اکتیو باشم و برم پی یاد گرفتن :|

ببخشید که درد دلم باز شد، من خودم ازونایی هستم که بدون درس زندگیم بی معنیه، از بودن تو محیطهای باکلاس و استادهای با سواد به وجد میام اما نیست:(

 مخصوصا کنکوریاشون:| (فقط من و دو سه نفر بیشتر واس کنکور نمیخونیم)

دیگه دانشگاه رو خدا میدونه 

دانشگاه رو خود دانشجو هست که می سازه