برای زندگی

سلام عکس قشنگیه و شما هم همیشه باهوش بودین و بی مورد مطلبی رو ارسال نمیکردید.
آدم اولش یادد التونا میفته تو لوک خوش شانس. یادته؟ زندونی بودن؟ و این توپولی هم شده شبیه زندونیا. میشه اینطور تصور کرد این عکس اتفاقیه و میشه  اینطور به زور وانمود کرد که عکاس خواسته یه جورایی بگه این تن زندونه. این تن تو این دنیا یه نوع زندانه. زندان تن. به قول عرفا که خرقه هم نوعی دلبستگیه به دنیاست. عکاس مثل یه گرافیست اومده این خرقه رو برای شیر فهم کردن من و ما با این لباس نمایان کرده . و چقدر متوهمم من که به این چیزا فکر میکنم و چقدر متوهم ترم که میخوام بگم لغزندگیه صندلی و ناپایدار بودنش هم میتونهنماد همین دنیا باشه. و چقدر متوهم ترم که فکر میکنم زیر بغل اون بچه یه دستی میبینم که گرفته ش. و چقدر خیال پردازم که فکر میکنم که تمام استقامت  و پایداری ما در این دنیا در لقای دستی پنهانه که باید آن را جست و یافت. وای که چقدر من متوههم

عاغا خب تحت تاثیر بچه ها قرار گرفتم
***** **** **** ******

خودا خودا مامانی چرا اومدی این جا نیم قِر شدی لم دادی ؟
فدای اون پاهای خپلت^_^
پیسر منهههههههههه
*** **** **** ***** **** **** ******
عررر بچمو بدیم برم ژیبامون بی تابی میکنه:))))

چاکرات
فدا مدا!:))))))

تو روحت تر قربة الی الله...
من قرصامو بشورم بخورم!؟
اگه دیگه برات فسفر سوزوندم تخیل خرج کنم...
عررررررررررررررررررر

در ضمن حضرت استاد "خورده" نه "خرده"!

به بچه های مردمم درس میده !


******* ****** ****** * ***** *******

تو روحت قربة الی الله...
اینهمه برات نوشتیم خببببببببببببببب!!!

اصن این بچهه زندان بانِ
اونم زندان بان مامان باباش... الان اونا رو مجبور کرده لباس راه راه سیاه سفید بپوشن و بعدشم غذای بچه ها رو بخورم عوووووووووووووق
بعد برا همدردی با زندانیا (والدینش!) خودشم لباس شبیه اونا رو پوشیده
نشیته رو صندلی دس به سینه پاش رو پاش یه ابرو بالا اخمممممممممممم سیبیییییییییییییییل داره نظارت میکنه شکنجه ( خوردن غذای بچه ها عوووووووووووووق) به نحوه احسنت انجوم بشود!:)))))

تخیلم تو حلق کارگران ساینس فیکشن فیلمز!

نگین اصن چه معنی میده بچتُ میذاری اینجا در ملأ عام میخورنش!
بیا ورش دار ببرش...
میبینی مریم... تو روز روشن بچشونُ میذارن سر راه... نوچ نوچ نوچ خدایا توبَ!:))))))))

الان نگین میاد باهام دس به یخه میشه بچشُ گاژگاژی کردم...
نگین جان با اجووووووووووووووزه... ولی خعلی جیگره!:)))))))

مریم بانو این بچه نهایتن دوسالش! و جای فرزند من هست... التفات داری که!؟:)))))

این بچه هنو اینجاس!؟
چرا هیشکی نخوردتش تموم شه بره!؟
هوووووووووووووم!؟
اون انگشتای پاشُ باید یکی یکی جویییییییییییییییییییییید!:))))))))))))))

میدونم من نی نی هارو  خوب میشناسم :)

این منم که حوصلهَ م سر رفته از بی حالیه وبه خودم .. هی منتظره یکی آپ کنه ؛ بد که آپ میکنه میگه خب که چی ؛ بد پا میشه میاد این بلاگیا رو بخونه ؛ بد یه نمه حالش عَ وبه یه مریمی نامی بهتر میشه ؛ بد میره وبه یکی دیگه عَ بلاگیون ؛ بد میبینه همچنان شبیهه سرد خونه هاست وبش ؛ بد میگه گوره هرچی مربوط به بلاگستانه ؛ که چی اینهمه پشته نت نشینی منتظره اینو اون ؛ بریم تخمه مونو بشکونیم .. درسمونو بخونیم .. بد باز میبینه حاله اونم نیس ؛ همینجوری میاد میشنه رو صندلی و پاهاشو میندازه رو هم و زل میزنه به شبکه های بیخوده تی وی و کنترل به دست میره غرق میشه تو کلی فکر ..

واااااااااااااای پسر مامانه :)
من اگر بودم عنوانشو میزاشتم:
منی ک تورا سخت منتظرم! :)
بعدشم نامه بهش مینوشتم
پسر ِ منه :)

اینم دختر منه:
http://s5.picofile.com/file/8151530142/8.jpg


^_^