522، هدف گزاری برای زندگی

1- حتما دیدین آدمهایی رو که مثلا میرن رشته تجربی، چون خواهر بزرگترشون تجربی خونده، میرن باشگاه، چون یکی رفته باشگاه و لاغر شده، میرن تو محله ای بالاتر از سطح توان مالی شون خونه می خرن، چون جاری شون این کارو کرده، تو دانشگاه میرن رشته ای که پسرخاله رفته بوده، میرن پزشکی چون پدرشون همیشه دوست داشته پسرشون پزشک بشه وووو

2- این آدمها هیچوقت برای خودشون زندگی نمیکنن، در بهترین حالت دارن زندگی های نکرده پدر و مادر، اطرافیان و .... رو زندگی میکنن و در حالت بدتری دارن خودشون رو به دیگران شبیه میکنن. چشم و هم چشمی خانمان سوز از عوارض این مسئله هست. مثلا تا خرخره میرن زیر قرض تا ماشینی رو بخرن که برادرشون برای خانوادش خریده، یا همسرشون رو مجبور میکنن سرویس طلایی رو بخرن که جاری شون جدیدا خریده و ....

3- همیشه به خاطر داشته باشید، برای برنامه ریزی برای رسیدن به اهدافتون، خودتون، علاقه مندی ها و توانایی های خودتون رو مدنظر قرار بدین. نهایتا شما هستین که باید این برنامه رو اجرا کنید و در صورت اجرا نشدنش احتمالا حال بدی رو تجربه خواهید کرد. این حال بد ربطی به کمال گرایی نداره. به نشناختن ظرفیت های درونی مون و برنامه ریزی ورای توانمون، مربوطه. خودمون رو بشناسیم، علایق و توانمون رو در نظر بگیریم و بر مبنای اون زندگی کنیم...

۲۱ آذر ۹۳ ، ۱۸:۲۶

ساراسادات

الان تیتر پستت رو بردار بنویس سارا شناسی راحتتر مردم درک میکنن!:)

۲۱ آذر ۹۳، ۱۸:۲۷

پاسخ:

کم و بیش وصف حال همه ماست.
بهتره که تمرین کنیم اینجوری نباشیم.

۲۱ آذر ۹۳ ، ۱۲:۲۷

یوزی

آره عزیزم پس فردا که زن داداشت شدم هی با من چشم و همچشمی نکنیا. ایششش :)))))))

۲۱ آذر ۹۳، ۱۲:۳۵

استغفرالله!
آخه تو باید اینجوری بگی دختر؟!
:))))

۲۱ آذر ۹۳ ، ۰۴:۱۳

عادله

بروی چشم ... تمام سعیمان را خواهیم کرد ...

۲۱ آذر ۹۳، ۱۰:۰۴

آفرین.

خیلی هم خوب و عالی.

:) :*

۲۱ آذر ۹۳ ، ۰۱:۳۳

تاج بی بی

لایکــــــــــــــ حضرت استاد
من خودم مثال عینی این پستم یه عکس سه در چار برات می فرستم بزن زیرش بگو اینم رسم شکلش هس که برا مخاطبای عزیز ملموس تر باشه ننه

۲۱ آذر ۹۳، ۱۰:۰۵

شما همراه عکستون توضیحات هم ضمیمه بفرمایید ممنون میشم تاج بی بی جان.

:) :*

۲۱ آذر ۹۳ ، ۰۱:۲۸

حبیـ ـب

"همیشه به خاطر داشته باشید، برای برنامه ریزی برای رسیدن به اهدافتون، خودتون، علاقه مندی ها و توانایی های خودتون رو مدنظر قرار بدین."

در مورد علاقه، به نظرم بعضا فاکتور گمراه کننده ایه!
این که علاقه تعریفش چیه و ما چه موقع به درک نهایی می رسیم که واقعا به چیزی علاقه داریم یا نه خودش مهمه. ضمن این که علاقه ویژگی سیالی داره و میتونه در گذر زمان نسبت به یه موضوع ایجاد بشه یا از بین بره. خیلی وقت ها وقتی شناخت کافی وجود نداشته باشه، علاقه برای رسیدن به هدف میتونه حتی گمراه کننده هم باشه. علاقه ای که بعد از رفتن مقداری از راه، متوجه میشیم اصالت نداشته و اشتباه بوده. مثل همون رفیق کامپیوتریتون که به این نتیجه رسید به فیزیک علاقه داره!

در مورد توانایی اما، باهاتون کاملا موافقم و معتقدم توانایی یکی از مهم ترین فاکتورهاییه که باید اول شناساییش کرد و بعد بر مبناش تصمیم گرفت.

۲۱ آذر ۹۳، ۱۰:۱۴

به نظر من به هر حال باید زمانی رو گذاشت برای تجربه کردن اون علاقه و تلاش برای رسیدن بهش.
گرچه تو ساختار زندگی ما ایرانی ها که بدو بدو میخوایم به همه چیز برسیم، جایی برای این موضوع تعریف نشده.
خارجی ها مفهومی دارن به اسم "کالج" که بعد از دبیرستان میرن بهش. اونجا خودشون رو محک میزنن که میخوان برن دانشگاه یا نه،
ازتحصیلات آکادمیک خوششون نمیاد و بهتره تو زندگی راهی به جز علم ودانش رو برن. امیدوارم که نگاه ما هم تغییر کنه در این مورد. :)

۲۰ آذر ۹۳ ، ۲۳:۵۵

بنای با ثوات

مورد 3 فقط به ما بستگی نداره مریمی...
گاهی مجبوری در مقابل شرایط زانو بزنی..هر قدر هم تلاش کنی فایده نداره..به قول دوستی گاهی آدم فکر می کنه چیزی براش بده و هی تلاش می کنه بره سراغ کاری که دوست داره اما نمی شه..گاهی ما چیزی رو می خوایم اما خدا نمی خواد...صلاحه که همونو ادامه بدیم...
برای مورد 3 خیلی چیزا دخیل هستن...دست کم من اینو کاملا درک کردم...

۲۱ آذر ۹۳، ۱۰:۱۲

ببین یسرا، وقتی که همه تلاشت رو میکنی و زانو میزنی، بازم این خودت هستی که تسلیم شرایط شدی و زانو زدی. اینکه تو همه تلاشت رو کرده باشی و به چیزی که میخواستی نرسیدی و حالا رضایت دادی به شرایط موجود، فرق داره با اینکه از یک القای بیرونی یا حرف مردم و .... تسلیم شده باشی.
برای همه پیش اومده که چیزی رو خواستن که خدا نمی خواسته و بهش نرسیدن. اما اینکه تلاش خودتو بکنی و هرکاری که فکر میکنی میتونه به بهبود شرایط کمک کنه رو انجام بدی وبعد به مقدرات راضی بشی، فرق داره با اینکه از اول راه اشتباه رو بری یا ندونسته و نخواسته تحت القائات بقیه کاری رو انجام بدی.

+ یک مثال میزنم. برای ازدواج. تا قبل از اینکه "بله" بگی همه دورت هستن، همه جوره حمایتت میکنن و کلی با حرفاشون بهت انرژی میدن و .... اما وقتی رفتی سر خونه زندگی، خودتی و خودش. دیگه حرف مردم و ... مهم نیست. تو باید با انتخابت زندگی کنی. حالا فکر کن اگر این انتخاب به جای اینکه منطبق با سلیقه تو بوده باشه، منطبق با سلیقه مادرت یا خواسته های پدرت بوده باشه، اون وقت تو چطوری میتونی باهاش زندگی کنی و به مشکل برنخوری و رضایت داشته باشی؟ سخته واقعا.
اقلا اگر انتخاب خودت باشه، همه جوره پاش می ایستی و بدی هاشو به خوبی هاش می بخشی. :)

۲۰ آذر ۹۳ ، ۲۳:۴۶

عسلی ^___^

اینخده دومس دارم کسایی رو که اصن بدون توجه به بقیه برا دل خودشون کاری می کنن !
اصنم به این که بقیه چه فکری براشون می کنن رو کاری ندارن

ما نیز دوست می داریم آدمهای این چنینی رو.

والا کار درست هم بیخیال مردم و افکارشون بودن هست!

:)

برای زندگی