برای زندگی

شاید بهتره با یه برنامه ریزی به موازات هم پیش ببریمشون

صد در صد نمیشه گفت یا 1 یا 2!
چون واقعن شرایط خیلی مهمه...

ولی خب گاهن ما برای فرار از شروع و انجام یه کاری اونو میندازیم گردن کارهای دیگه ای که داریم
و اون یکی ها رو مهم جلوه میدیم تا بتونیم به نوعی عذاب وجدانمون رو کم کنیم:|
در صورتی که اون کار الکی بلد شده و مهمم نیست!

جوابش از دید من ساده هست مریمی...
من همیشه درگیر این موضوع هستم و دلیلش اینه که به هدف اولی که باید انجامش بدم شک می کنم یا این که برای آسایش ذهنم باید برای یه مدت هر چند کوتاه از هدف اصلیم فاصله بگیرم و کمی به ذهنم استراحت بدم.
چیزی که من در این مدت فهمیدم اینه که بدن و روح خیلی خوب تشخیص می دن به چی احتیاج دارن.
شنیدین می گَن وقتی گرسنه شدی غذا بخور. وقتی سیر شدی دیگه نخور. اگه همین یه دستور عملی بشه و در واقع به زبان بدن توجه کنیم ممکنه اضافه وزن داشته باشیم؟
روح هم همین طوره. روح تشخیص می ده که به چی نیاز داره. نه این که بخوام بدن رو به  سه جز تقسیم کنم نه. همه ی این ها با هم مکمل هم هستن. اما آیا تو یه خونواده ی سه نفره متشکل از پدر و مادر و فرزند همیشه پدر حرف درست رو می زنه؟ ممکن نیست که اشتباه کنه؟
حرف من اینه وقتی دارم برای ارشد درس می خونم اما دلم می خواد برم دنبال خیاطی باید این کار رو انجام بدم. چون ویژگی های روح و توانایی های بشر خیلی بیشتر از اونه که من تصور می کنم.
نمی دونم اینو شنیدی یا نه ولی جایی خوندم اگه فقط به اندازه ی خرید یه بستنی تو جیبت پول داری. و برای برگشت به خونه هم باید از همون استفاده کنی و دست برقضا بدجور هوس بستنی کردی برو و بستنی رو بخر و با لذت بخور...
مطمئن باش لذت خوردن اون بستنی هیچ وقت از یاد برده نمی شه. و مطمئن باش برای برگشت به خونه هم دچار مشکل نمی شی. چون انرژی مضاعف گرفتی.
درس خوندن و انجام کارای جانبی یا خلاصه رسیدن به اهداف مختلف با هم تناقض ندارن. روح خودش بهتر می دونه چی براش خوبه و چی براش بد. لازم نیست خیلی انرژی صرف کنیم تا کاری رو خلاف آنچه که می خواد انجام بدیم. وقتی می گه برو ورزش رو دنبال کن حتما می تونه کمکم کنه که درسام رو هم به موقع تموم کنم.
والا...
همه اینا برداشت خودم بود نمی دونم درست منظورم رو رسوندم یا نه....

سلام، ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ اﻫﺪاف و اوﻟﻮﯾﺖ ﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ ، ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﻮال ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد