گاهی به زندگی هایمان که نگاه می کنیم، می بینیم بعضی چیزها و گاهی همه ی چیزها سرجای درستی نیستند. آنطور که باید پیش نمی رود، مدام تلاش می کنیم و نمی رسیم، مدام می خواهیم و دعا می کنیم و اجابت نمی شویم. گاهی فکر می کنیم ما کارمان درست است و راهمان صحیح است و این آزمایش خداست، اما اگر دقیقتر شویم، می بینیم که ضررهایی که به ما می رسد و کمبودهای زندگی مان از کاستی های خودمان است. خودمان کم گذاشته ایم. خودمان به زندگی مان و به انسانیت خودمان ظلم کرده ایم. حق خودمان را به جا نیاوردیم. خوب تلاش نکردیم، درست کار نکردیم، نیتمان خوب نبوده، حقی از کسی ضایع کردیم و ... هر چه هست اشکال را اول در خودمان جستجو کنیم، خودمان را وارسی کنیم که چرا می خواهیم و نمی شود، جستجوی حکمت خداوند کار ما نیست، اما تلاش برای اینکه درست زندگی کنیم، معقول و به اندازه بخواهیم و ... وظیفه ماست. خودمان را گول نزنیم و جاهل نباشیم...
+ ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی (فرازی از دعای کمیل)
++ اِن الاحمق یصیب بحمقه اعظم من فجور الفاجر( پیامبر اکرم صلوات الله علیه)
رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا...