برای زندگی

به نظرم ما اگه بتونم اطرافیان نزدیک خودمون رو به کتاب خوندن علاقمند کنیم هم خیلی هنر کردیم. یه راه خوبشم که البته من خودم امتحان کردم و جواب داد این بود که با توجه به شناختی که از روحیات و علایقشون داشتم بهشون کتابهایی با حجم کم هدیه می دادم که حوصله خوندنشو داشته باشند. حداقل در دو مورد دیدم که اون فرد رفته از همون نویسنده یه کتاب دیگه خریده.

کادو دادن کتاب واقعا روش مفیدیه... :)

نظر آخر خانم سائل درباره ی چگونگی احساس نیاز به مطالعه خیلی خوب بود.

دقیقا میشه با طرح سؤال از دیگری یا از خودمون (طوری که اون طرف هم بشنوه یه جور حرف زدن با خود و به دنبال پاسخ اون سؤال گشتن) اونها رو هم به پیدا کردن پاسخ تشنه و تحریک کرد. اینکه شما یه تجربه ای رو بیان کردی که اول با علاقه مندیهاش شروع کنیم و بعد به تدریج به کتاب های دیگه علاقه مند میشه درسته. فقط باید تا کامل علاقه مند شدنش همراهش باشیم و تشویقش کنیم تا موتورش برا همیشه روشن بمونه و دیگه نیازی به ما نداشته باشه که این صبر و حوصله میخواد.

جمع های دوستانه ی خوب و اهل مطالعه خیلی مؤثره. من خودم از وقتی با شما و دوستان خوب دیگه آشنا شدم بیشتر به خوندن ترغیب شدم و کتابای خوبی رو به توصیه شما خریدم و خوندم دوست عزیزم. بسیار ممنونم از شما*

مصرف کنندگان درجه یک شبکه های اجتماعی و فضای مجازی اصلا به این نکته توجه ندارن که خیلی از اطلاعاتی که از این طریق بدست میارن ممکنه ناقص باشه و هیچ قابل قیاس با خوندن اصلش که کتاب هست نیست.

باید براشون مثال نقض بیاریم که مثلا اگه فلانی این حرفو زده تو کتابش چیزهای دیگه هم گفته و ریشه ی یه مطلبو کامل نزده بلکه شرایط داره.. دقیقا مثل اینه که یه حرفو از یه سخنران بگیری و اول و آخرشو و اصل مطلبو بزنی و یه مطلب ناقص به دیگران تحویل بدی و این یعنی استقرای ناقص.

درسته فضای مجازی میتونه خیلی اطلاعات به ما بده ولی چون مثل کتاب دسته بندی شده نیس و اغلب به صورت پراکنده هست نمیشه تو ذهن منسجم ثبت بشه و اینجور افراد که اصلا کتاب نمیخونن غالبا تو صحبت کردن درباره ی یه موضوع نمینونن خوب استدلال و استناد کنن و در نتیجه بازندن. برای استناد کردن باید منبع مطمئن باشه که فضای مجازی منبع قابل اطمینانی نیست.

برای نقد کردن نیاز هست که اول متخصص بود و شناخت و اشراف کافی به یه موضوع داشت و مهمترین راه کسب شناخت مطالعه ی کتابهای مرتبطه. درصورتیکه خیلی از افرادی که صرفا تو فضای مجازی فعالن بدون مطالعه حرفهایی میزنن و استدلال هایی میکنن که اصلا جامع نیست و به راحتی میشه نقضش کرد.

باید براشون مثال زد که خیلی از آدمای بزرگ، مطالعه ی منسجم فراوان داشتن تا به جایگاه های معتبر و با ارزش رسیدن. و صرف سیر در فضای مجازی نوک زدن و خوردن یکی دو لقمه ای از دنیای مطالب هست که اصلا روح تشنه ی انسانو سیر نمیکنه و فقط عطشش رو برای لحظاتی کم میکنه و باز زبانه میکشه و این چرخه دور باطله که هیچ وقت پیشرفت نمیکنه و همش درجا میزنه.

خلاصه اینکه پایه های شبکه های اجتماعی و فضای مجازی از لانه ی عنکبوت هم سست تر است. و انسان برتر از اینه که بخواد زندگیش، عقایدش و شخصیتش رو پایه های سست بنا بشه.

سلام*

دوستان بحث رو با دقت بررسی کردن. خیلی خوب بود لذت بردم واقعا..

طاهره خانم "آگاهی" رو اولین قدم معرفی کردن دقیقا درسته.

از نظر روانشناختی برای هر سنی چه کوچیک چه بزرگ باید اول ذهن به شناخت کافی برسه بعد عاطفه و انگیزه تحریک میشه و به منصه ی بروز و عمل میرسه.

استاد بینش مطهرمون درباره ی اینکه چطور میشه همسر یا اطرافیانمون رو به لحاظ معنوی هم علایق و رفتارهاش مثل خودمون بشه راهکارهایی داد که نتیجه ش این شد:

        ** اول خودمان را بسازیم بعد دیگرسازی کنیم.**

یعنی همه ی 11 راهکاری که باید تماما و به درستی انجام بشه به خودمون برمیگرده که ما باید درست شخصیت طرف رو بشناسیم و یکسری رفتارهای خودمون رو هم اصلاح کنیم تا به نتیجه ی مدنظر برسیم. همون چیزی که شما گفتی باید راهشو یاد بگیریم و خلاقیت لازم رو کسب کنیم.

و علاقه به کتاب و کتاب خوانی هم یک موضوع معنوی هس که طرف باید حتما به شناخت درست برسه و بعد تشویق و تحریک بشه تا کتاب خوان خوبی بشه.

تجربه ی خودم:

علاوه بر چند سال قبل بارداری، دوران جنینی خیلی زیاد رو شخصیت بچه تأثیرگذاره. دوران جنینیم همزمان با ترم آخر تحصیل مادرم تو دانشگاه بود با بیست و چند واحد سخت رشته ی فلسفه و این روزها به این نتیجه رسیدم علاقه ی زیادم رو به مطالعه و درس بالاخص دروس استدلالی و عقلی رو مدیون همون دوران جنینیمم. در صورتی که برادرام اصلا مثل من نیستن و اون علاقه ای که من دارم اونا ندارن. این علاقه حتی تو دوران تحصیل باعث شد اکثر مقاطع تحصیل جزو ممتازها باشم.

این درسته که خیلی چیزها رو از بچگی باید در فرد نهادینه کرد اما

هر انسانی در بزرگسالی هم قابلیت تغییر داره با همون شرایطی که گفتم.

"چطور میشه کسی احساس نیاز میکنه به خوندن کتاب؟"

بنظرم برای افراد مختلف متفاوته

یک علتش میشه اینکه فرد احساس کنه از دیگران عقب تره

یا علت دیگه اینکه فرد کنجکاو باشه

یا فردی که سوالات زیادی براش بوجود اومده باشه

یا فردی که کلا اهل تفکر کردن باشه به سمت مطالعه کشیده میشه و...

و از طرفی هم سلیقه ها متفاوته

مثلا من اصلا علاقه ای به اون کتابای جنگ جهانی و تاریخی که شما میخونید ندارم بیشتر هم بخاطر نثر سنگینش و...

:)

نظر خودتون چیه؟!

و راجه به اینکه ما راهش ذرو بلد نیستیم و خلاقیت نداریم هم درسته...

کتاب های خوب رو همه دوست دارن بخونن

کتابایی با نثر روون